De grote beer ondersteboven!

Zo we zijn gearriveerd op de eindbestemming: Cairns. Hier wonen Fred en Annemarie. Annemarie is een vriendin van Saskia van tijdens de studie en woont sinds 6 jaar in Australië. Met Australische gastvrijheid worden we ontvangen. Vanuit hun prachtige huis op één van de groene bergen bij Cairns gaan we de omgeving verkennen. Fred en Annemarie nemen ons mee op sleeptouw richting de Atherton Tablelands, een mooi gebied achter Cairns. Al snel hebben Line en Tom in Annemarie een ideale speelkameraad gevonden. Dat kan best ingewikkeld zijn: allebei tegelijk op schoot en naast haar aan tafel willen zitten. Fred moet Anne voor een paar dagen delen! Sorry Fred!
Op de Tablelands zijn we naar Granite Gorge gegereden, een mooi park met rots wallabies en hagedissen met een blauwe tong.


Het was flink klauteren over de gladde rotsen. Voor het eerst in weken was het zowaar een redelijk zonnige dag voor Fred en Anne.
Op zondag zijn we met Anne met de skyrail heen en de trein terug naar Kuranda geweest. De trein vanuit Kuranda is een beroemde dagtocht vanuit Cairns en gaat dwars door het mooie tropische regenwoud langs de watervallen.

De dag daarna zijn we weer in onze camper gestapt en via de Tablelands naar de Undara lavatubes in de outback gereden. De aankomende week werd weer veel regen voorspeld, en misschien zou het in de outback wel droog zijn.
Bij een thee plantage op de Tablelands was ons verteld dat je daar de boom kangoeroe zou moeten kunnen zien. Saskia kwam nog wel voor de thee, maar Robin had meer oog voor de boomkangoeroe.
 Als er bijzondere dieren te zien zijn, rijden we daar graag voor om. En drinkt zelfs Robin een kopje thee. Zo'n boomkangoeroe lijkt meer op een klein aapje dan op een kangoeroe. We hoefden dit keer niet lang te zoeken. Op het terrein vonden we deze bijzondere kangoeroe hoog in een boom. Als je goed kijkt kun je ze vinden.

In Undara scheen de zon weer. We konden weer heerlijk naar buiten en 's avonds een gezellig kampvuur maken. Undara is een gebied waar 190.000 jaar geleden veel vulkanen zijn uitgebarsten.
 Die lavastroom heeft een soort tunnels in de grond achtergelaten. Hier hebben ze een prachtig bush resort neergezet, waarbij ze de omgeving volledig intact hebben gelaten. Ze hebben van oude treinwagons accommodatie gebouwd. Een ook de faciliteiten op de bushcamping zijn in die stijl gehouden.
We hebben de tunnels met een tour bezocht en de dag erna hebben we nog een oude vulkaan beklommen.
Maar na twee dagen moesten we toch weer terug naar de regen.
Via Herberton, bekend om zijn openluchtmuseumpje en de Mareeba wetlands op de Tablelands

zijn we terug naar Cairns gereden, waar we weer welkom waren in huize Fred & Anne. Ook de hond Bo, die favoriet is van Line en Tom, was weer van de partij.


De komende dagen wordt zwaar mooi weer voorspeld, dus we besloten om naar het Great Barrier Reef te gaan om te snorkelen. We hadden ook een onderwatercamera gehuurd om de verschillende vissen vast te leggen. We gaan jullie nu vermoeien met 190 onderwaterfoto's..........

vooruit vier zijn misschien ook wel genoeg.

Onze kleine helden op sokken, durfden niet tussen al die vissen te gaan zwemmen, maar vermaakten zich prima op de boot en later ook op een kleine zandbank bij het rif.

Zondag was een relax dagje in het zwembad van Fred en Anne! En dankzij het mooie weer hebben we eindelijk de grote beer ondersteboven gezien. Nog 2 weken hebben we te gaan en we zijn nog niet uitgekeken.

Waar is nu dat tropisch zwemparadijs?

Vanaf dit moment rijden we de tropen binnen. We komen nu boven de steenbokkeerkring.

Jullie hadden nog een foto van een vogelbekdier te goed van de vorige blog in Eungella national Park. Je moet wel goed kijken en een beetje inzomen maar het is er echt een.

De volgende stop: Airlie beach of zoals sas het uitspreekt: ‘vroeg strand’, en de Whitsundays was eigenlijk een minivakantie in een lange vakantie. We hebben de camper een weekje rust gegeven en lekker gerelaxed op een mooie Big 4 camping.

De camping was vooral ook super voor Line en Tom met een mooi zwembad en een hele grote speeltuin met springkussens. De camper stond er mooi tussen de palmen en veel planten die bij ons in de vensterbank staan. 

Vanuit daar hebben we een dagtocht naar Whitsunday eiland gemaakt, naar het bekende en spectaculaire Whitehaven beach. 

Vooral de baai (Hill Inlet) aan het einde van het witte strand is erg mooi en levert anzichtkaartfoto’s op.

Tegenover Whitehaven beach, vanaf het strand van een kleiner eiland hebben we gesnorkeld. Omdat het nog net het seizoen is van de boxjellyfisch moesten we wel van die charmante ‘stinger’-pakken aan.  Deze kwal kan behoorlijk gevaarlijk zijn, wanneer één van zijn meterslange tentakels je raakt. Ach Robin kan zo’n pak nog best hebben!

Onderweg naar de snorkelplek hebben we de groene zeeschildpadden gezien.

Daarna hebben we nog zandkastelen gebouwd en gerelaxed tot de ferry ons weer op komt halen om ons op Hamilton eiland af te zetten.

Hamilton is een mooi tropisch vakantie eiland waar sterren zoals Julia Roberts een huis hebben. Je wordt hier bijna van je sokken gereden door één van de vele golfkarretjes, waarin iedereen over het eiland scheurt. Wij verbleven in een resort met een mooi uitzicht over de oceaan en de zwembaden aan het strand. 

We hebben hier ontbeten in een piepkleine dierentuin, samen met de koala’s. Veel Australiërs vieren hier een weekje luxe vakantie.  Na deze week was het tijd om weer een flink stukje te rijden. Cairns, onze eindbestemming, komt steeds dichterbij. Op de kaart lijkt het dichtbij, maar vanaf Whitsunday is het nog bijna 700 kilometer. Via een tussenstop in Townsville, waar we naar het plaatselijke Aquarium en Schildpadden hospitaal zijn geweest. 

Dat we in de tropen zitten merken we ook aan de flinke regenbuien die hier langstrekken en de waarschuwingen voor de krokodillen. 

Het regenwoud doet zijn naam eer aan. We besluiten hier niet te blijven, maar naar Mission Beach door te rijden. In Mission Beach is de grootste Cassowary (Kasuaris) populatie van Australië. Dat zijn er welgeteld 40. Het wordt dus lastig zo’n vogel van dichtbij in het wild te gaan zien. Je moet ook nog een beetje oppassen, want hij kan enorm schoppen als hij boos is. We  zijn in het regenwoud op zoek gegaan, maar niets gevonden, tijdens de twee wandelingen. 

Maar wanneer we terugrijden langs de kust zien we er ineens één langs de weg staan. Echt een bijzonder beest! Ondanks alle regen, was onze dag helemaal goed.

 

Outback en back.

Vanuit de Town of 1770 hebben we een dagtour naar het idyllische Lady Musgrave Island gemaakt.

Gelukkig had Saskia geluisterd naar de adviezen en had ze Travel Calm ingenomen, want de catamaran reis over de oceaan was zelfs op een rustige dag behoorlijk onstuimig te noemen. De halve boot was aan het overgeven of ze zagen lijkwit (Hier hebben we helaas geen foto's van). Line en Tom hadden nergens last van. Die sliepen zoals gebruikelijk tijdens de hoogste golven het beste.

Het was het wel helemaal waard, want Lady Musgrave is een onbewoond bounty eiland, met een prachtige lagoon met koraal eromheen. In de ochtend hebben we daar gesnorkeld. 

Het lukte zelfs om even mee te zwemmen met een zeeschildpad. 

Na de lunch hebben we met een glasbodemboot over het koraal gevaren. Daarna werden we afgezet op het eiland, waar zeer zeldzame vogels nesten en broeden.

Het was een perfecte dag. De terugreis was een stuk minder onstuimig.

Na de kust zijn we naar de outback gereden. De afstanden zijn dan gelijk een stuk groter om iets moois te bezoeken. Maar de route alleen al is het meer dan waard (volgens Robin). 

De eindbestemming: Carnarvan Gorge, was het ook voor Saskia helemaal waard.

In Carnarvon Gorge kom je vanuit een relatief droog landschap ineens in een vallei met subtropisch regenwoud. Hier vind je ook veel aboriginal tekeningen. Op een prachtige plek langs de Carnarvon rivier hebben we 2 nachten op een camping gestaan.

Nu lijkt het allemaal heel rooskleurig wat we meemaken, maar er zijn ook andere dagen bij: om 18 uur zat een 10-tal mensen klaar om in deze rivier het vogelbekdier spotten. Althans als Line en Tom niet in de buurt waren geweest. Na de lange autorit waren ze zo uitgelaten dat ze langs de waterkant even flink ruzie gingen maken wie welk diertje mocht hebben om mee te spelen.

Na dit voorval ging het tijdens het roast diner op de camping nog even door. Tom plaste in zijn broek, Line moest ook plassen en daarmee aten we koud. Verder was Line de andere gasten de hele tijd hun eten van het bord aan het kijken.

De dag daarna echter hebben ze een wereldprestatie neer gezet door 8 km te lopen naar een prachtige plek in de Gorge.

In het park hebben we ongeveer rond de 70 kangoeroes gezien, een echidna en een vogelbekdier.

Na Carnarvon Gorge hebben we ons geluk beproefd op de ‘gemfields’ rond Emerald. Vanuit het plaatsje Sapphire en Rubyvale (what’s in the name) hebben we bij een mijn gezocht naar edelstenen. Je koopt een emmer met stenen, die je tot op de bodem mag uitzoeken. 

Ons resultaat was toch aardig. Een klein groen, saffieren steentje van 4-6mm. Geslepen zou het ongeveer 80-100 Australische dollars moeten opbrengen.

Na Emerald hebben we weer een flinke lange rit gemaakt richting de kust, langs vaak desolate wegen, met mooie uitzichten. 

We eindigden in Eungella National Park (Zo probeer dat maar eens uit te spreken), waar we weer op zoek zijn gegaan naar het vogelbekdier. Ook hier hadden we weer geluk. Net op het moment dat we weg wilden gaan zagen we een vogelbekdier redelijk dichtbij heen en weer zwemmen. Nu zitten we weer aan de kust in Airlie Beach.